حسبی الله

تو که مرا با تمام دردها و دلتنگی هایم می شناسی٬ به من که حتی گوشه ای از لطف و مهربانی تو را نمی شناسم رحم کن. اگر به قطره ای از دریای محبت خود مرا که مغموم و خاک آلوده هستم پاک کنی٬ اگر این بار گران را که قامتم از سنگینی آن خمیده است٬ از شانه ام برداری٬ اگر مرا که ساکن دخمه های دوزخ هستم و عمری در حسرت عشق زیسته ام٬ دوست بداری٬ گر بر سر من که از همه سیلی خورده ام دست نوازش بکشی٬ اگر مرا که به خاک افتاده ام بلند کنی٬ یقین می دانم که از بی کران توانگری ات ذره ای کم نمی آید٬ در حالی که برای چون منی٬ همه چیز خواهد بود.