آخرین آرزو

سالیان دراز

در هیات یک درخت زیستم

با ریشه هایی

که در جستجوی نمی از حیات

به جهان زیرین نقب زده اند

 

با آنکه روحم همزاد رودهای رمنده بود

و پرستوها خواهران کوچکترم بودند...

 

اما٬ اکنون که روز از نیمه گذشته است 

و قلبم

در واپسین برگ پاییز می تپد٬ نازنین

از شاخه بچین

پر پر کن

و به بادم بده

بگذار پرنده ای باشم

که به سرزمین های دور می کوچد

یا قاصدکی 

که نخ هزاران آرزو به بالش بسته شده