.

 تو دلخوشی که مرا سر پا می بینی و من دلخوشم به دلخوشی تو. اما عزیز من! این سعادت کوچک تا کی تاب تواند آورد، وقتی که هزاران موریانه موذی هر لحظه مرا از درون می جوند و آسمان که آبستن تیرگی های بسیار است، روزی نچندان دیر، بلاخره بر سرم آوار خواهد شد؟