شایستگی

روزگاری دختربچه ای را می شناختم که بار تمام دردها٬ رنج ها و نومیدی های جهان را به دوش می کشید. در خواب و بیداری٬ در همه حال. چطور چنین چیزی ممکن است؟ خب٬ به سادگی تنها این بار را به او سپردند و او به هر قیمتی که بود خود را شایسته به دوش کشیدن آن کرد.